Grammatica Latina/Imperfectum

Imperfectum tempus

Condiciones, tempora, ratio rerum, res, quae iuxta actionem praecipuam sunt, tempore imperfecto exprimuntur.

Imperfectum durativum

• Conclamabatur post haec nihilo minus... = continuabatur conclamari (Amm. Marc.)

Exempla

1. Pro multitudine autem hominum et pro gloria belli atque fortitudinis angustos se fines habere arbitrabantur, qui in longitudinem milia passuum CCXL, in latitudinem CLXXX patebant. w:Iulius Caesar, s:Commentarii de bello Gallico - Liber I
2. Hoc crimine in contione ab inimicis compellabatur [imperfectum conativum, durativum]. Sed instabat [condicio rerum] tempus ad bellum proficiscendi. Id ille intuens neque ignorans civium suorum consuetudinem postulabat [conativum, durativum], si quid de se agi vellent, potius de praesente quaestio haberetur, quam absens invidiae crimine accusaretur. Inimici vero eius quiescendum in praesenti, quia noceri non posse intellegebant [durativum, condiciones], et illud tempus exspectandum decreverunt (perfectum historicum), quo exisset, ut absentem aggrederentur; itaque fecerunt (perfectum historicum, constativum). Cornelius Nepos

Verba durativa

Nonnulla verba per se saepe durationem indicant et ergo saepe tempus imperfectum habent:

• arbitrabatur
• cogitabat
• putabat
• videbat

Haec verba etiam tempus perfectum habere possunt, si puncti temporis actionem designent:

• Veni, vidi, vici.