Jump to content

Taciti Annalium Liber Primus/XXX

E Vicilibris

Tum ut quisque praecipuus turbātor conquīsītī, et pars, extrā castra pālantēs, ā centuriōnibus aut praetōriārum cohortium mīlitibus caesī; quōsdam ipsī manipulī documentum fideī trādidēre. auxerat mīlitum cūrās praemātūra hiems imbribus continuīs adeōque saevīs, ut nōn ēgredī tentōria, congregārī inter sē, vix tūtārī signa possent[1], quae turbĭne atque undā raptābantur. dūrābat et formīdō caelestis īrae, nec frūstrā adversus impiōs hebēscere sīdera, ruĕre tempestātēs: nōn aliud malōrum levāmentum quam sī linquerent castra īnfausta temerātaque et solūtī piāculō suīs quisque hībernīs redderentur. prīmum octāva, dein quīnta decuma legiō rediēre: nōnānus opperiendās Tiberiī epistulās clāmitāverat, mox dēsōlātus aliōrum discessiōne inminentem necessitātem spontĕ praevēnit. et Drūsus nōn exspectātō lēgātōrum regressū, quia praesentia satis cōnsēderant, in urbem rediit.

Recitātiō

[recensere]

Recitātiō tarda ad faciliōrem perceptiōnem apta.

Adnotātiōnēs

[recensere]
  1. tūtārī: nē caderent.