Taciti Annalium Liber Primus/XXX
XXX
[recensere]Tum ut quisque praecipuus turbātor conquīsītī, et pars, extrā castra pālantēs, ā centuriōnibus aut praetōriārum cohortium mīlitibus caesī; quōsdam ipsī manipulī documentum fideī trādidēre. auxerat mīlitum cūrās praemātūra hiems imbribus continuīs adeōque saevīs, ut nōn ēgredī tentōria, congregārī inter sē, vix tūtārī signa possent[1], quae turbĭne atque undā raptābantur. dūrābat et formīdō caelestis īrae, nec frūstrā adversus impiōs hebēscere sīdera, ruĕre tempestātēs: nōn aliud malōrum levāmentum quam sī linquerent castra īnfausta temerātaque et solūtī piāculō suīs quisque hībernīs redderentur. prīmum octāva, dein quīnta decuma legiō rediēre: nōnānus opperiendās Tiberiī epistulās clāmitāverat, mox dēsōlātus aliōrum discessiōne inminentem necessitātem spontĕ praevēnit. et Drūsus nōn exspectātō lēgātōrum regressū, quia praesentia satis cōnsēderant, in urbem rediit.
Recitātiō
[recensere]Recitātiō tarda ad faciliōrem perceptiōnem apta.
Adnotātiōnēs
[recensere]- ↑ tūtārī: nē caderent.