Grammatica Latina/Oratio obliqua
Oratio obliqua Si quis post verba vel sentiendi vel declarandi (seu dicendi) ductum alterius cogitationis narrantem inducat, narrationem hanc oratio obliqua oriatur. In oratione obliquae sententiarum quaeque principalium, quae narrationem vel declarationem contineant, accusativo cum infinitivo exprimeantur, at sententiae secundariae coniunctivo.
Tempora[recensere]
Tempora reguntur consecutione temporum.
Verba sentiendi vel declarandi[recensere]
Verba sentiendi[recensere]
- Sentio, sentire
Verba declarandi[recensere]
- Coniciō, coniēcī, coniectus, conicere
- Dīcō, dīxī, dictus, dīcere
- Putō, putāvī, putātus, putāre
Modi[recensere]
| Oratio | |
|---|---|
| directa | obliqua |
| Tempus plusquamperfectum | |
| Omnes coniecerant: | Omnes coniecerant |
| Tempus perfectum | Accusativus cum infinitivo Tempus perfectum |
| Is regnum ei commisit, | eum regnum ei commisisse, |
| Futurum exactum | Coniunctivus Tempus plusquamperfectum |
| quoad liberi eius in tutelam suam pervenerint. | quoad liberi eius in tutelam suam pervenissent. |